بررسی سمیت نانوذرات توریوم اکسید کونژوگه شده با آنتی بادی و فولیک اسید بر سلول های تک هسته ای خون افراد دارای لوسمی مزمن لنفوئیدی و افراد نرمال

مقدمه: هدف از این مطالعه سنتز نانوذرات رادیواکتیو کونژوگه با آنتی بادی و نانوذرات رادیواکتیو کونژوگه با اسید فولیک بود. همچنین سمیت این دو روی سلول های تک هسته ای خون محیطی تهیه شده از افراد دارای لوسمی مزمن لنفوئیدی و همچنین افراد نرمال مورد بررسی قرار گرفت. کاربرد احتمالی این دو نوع نانوذره برای تشخیص سرطان نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: بعد از سنتز نانوذره نمونه های خونی از بیماران مبتلا به لوسمی مزمن لنفوئیدی و افراد نرمال گرفته شد و سلول های تک هسته ای آنها با روش فایکول جدا شد. برای ارزیابی سمیت سریال غلظت نانوذرات رادیواکتیو کونژوگه با آنتی بادی و نانوذرات کونژوگه با اسید فولیک تهیه و بمدت 12 ساعت بطور جداگانه در معرض سوسپانسیون سلولی قرار گرفت. در مرحله بعد تست های مختلف نظیر mtt و mts و atp گذاشته شد. از طرف دیگر، سلول های تک هسته ای نخست توسط آنتی بادی ضد cd20 بر روی لوله پلی اتیلن به دام افتادند و سپس نانوذرات فوق در معرض آنها قرار گرفتند. بعد از شستشو، میزان رادیواکتیویته هر لوله ارزیابی شد. یافته ها: تصاویر گرفته شده با میکروسکوپ الکترونی نشان داد که هر دو نانوذره سنتز شده کروی بوده و بطور تقریبی 50 نانومتر هستند. این مطالعه بخوبی نشان داد که یک ارتباط مستقیم بین میزان رادیواکتیویته و غلظت نانوذرات وجود داشت. همچنین رابطه معنی داری بین میزان رادیواکتیویته نمونه های سرطانی و نرمال بعد از مواجهه با نانوذرات دیده شد. قابل توجه آنکه رابطه معکوسی بین غلظت نانوذرات و مورد استفاده و سمیت آنها وجود داشت. در مورد سمیت نانوذرات نیز ارتباط معنی داری در آنها مشاهده گردید. نتیجه گیری: میتوان نتیجه گرفت که هر دو نانوذره فوق الذکر دارای کارایی بالا هم برای درمان و هم برای تشخیص لوسمی مزمن لنفوئیدی هستند.